بازگشت
بیادبودسلسال وشهمامه تندیسهای بودا دو همبزم ودو همسنگ
حسن پیمان حسن پیمان


 

قامت برافراشته ی اسمان خراش سلسال واستقامت شهمامه بردل وخاطره ی

مردم بافرهنگ وجهانیان برای همیش زنده وجاوید خواهدماند.ا

 

یکی ازبزرگترین جنایات فرهنگی وفرهنگ ستیزی درتأریخ بشریت وانهم درسده ی (21)م.درعصراوج رشد علم وفرهنگ وتکامل مدنیت به عالیترین معراج ان ؛فاجعه ی فرهنگ ستیزی ، در(25 فبروری/2001)درقلب بامیان بوقوع میپیوندد که باعث نابودی کامل عظمت وشکوه فرهنگی تاریخی کشورما تندیسهای بودا بدستورمستقیم پاکستان واستخبارات نظامی تروریستی ان-(ای-اس-ای-)این دشمن دیرینه واشتی ناپذیر تمدن وفرهنگ وپیشرفت واثار گرانبهای تاریخی مردم وجامعه ی فرهنگ پرورما؛بیش ازانکه ریشه ی تعصب مذهبی داشته باشد؛ریشه ی تعصب درموقعیت این اثاردرمناطقی داردکه؛ملیت بافرهنگ هزاره یکی ازشاخه های مهم تورک نشین سراغ میگردد.که قامت برافراشته ی اسمان خراش پیکره ی بزرگ بودا"سلسال"بطول(53 متر)و"شهمامه"پیکره ی خرد بودابطول(35متر)؛بدستورسیاه ترین وافراطی ترین لانه های شیطانی انگریزی درپاکستان باداشتن(2300 ساله)قدامت تاریخی ان توسط مشتی ازخائینین وحشی وجاهل بنام طالبان بی فرهنگ وفرهنگ ستیزبیگانه پرور؛بپاس ادای جیره ومزدوری به شبکه های جاسوسی وتروریستی متعصب وپرعقده ی ای-اس-ای-پاکستان اعراب وهابی وملاهای دیو بندی این اثارپربهای فرهنگی وثروت ملی وپردرامد ویگانه جایگاه توریستی وسیاح هان وجلب باستان شناسان جهانی ویکی ازنماد شهرت ونام کشورفرهنگی مادرجهان؛بطورخائینانه وبه کلی ازبین برده ومنفجرساخته شد.که دردرازنای تاریخ درطول این مدت؛هیچ زمامدارظالم وبی فرهنگ وحتا اشغال گران خارجی به چنین کارو وحشت دست نیازیده اند وبه حیث یک میراث فرهنگی به ان نگریسته اند.ازان روز سیاه وننگین وشوم به این سو همه ساله پیرامون ارزشهای تاریخی وفرهنگی این اثارناب وبی بدیل فرهنگی بمثابه ی بهترین نماد فرهنگی واثارباعظمت وبا شکوه وبا ارزش ملی وبمثابه ی مهترین بخش ثروت ملی وبیانگرهوئیت ملی وفرهنگی مادرجهان بودکه؛بیرحمانه ووحشیانه ازبین برده شد..ا-که بدین مناسبت شماری ازنویسنده گان وقلم بدستان،فرهنگیان وفرهنگ دوستان وطن ما؛دردی را که ازعمق این جنایات بزرگ فرهنگی مانند سائیرجنایات وفجاییع تحمیل شده ذریعه ی دشمنان سوگند خورده ی خلق ودشمنان هست وبود کشورما؛دراعماق قلوب دردمند ورنجدیده وزخمی خود شدیدن احساس مینمایند،اشعار،مضامین،مقالات ورساله ای پرارج ونابی رابر افشای بی امان این اعمال جنایتکارانه ی پاکستانی و-ای-اس-ای-نظامیگر تروریست ومتعصب ومزدوران زر و زور بی فرهنگ طالبی انگریزی تحت نام"لشکرخدا"این تجاران خون مردم مسلمان وبا فرهنگ ومهد عرفان وادب ودیارمدنیت پرور مابراه انداخته وبویژه این روزسیاه(کشتارفرهنگ)و روزاسف انگیز فرهنگی را درنبشتار،داستانها وسروده های خود همه ساله تقبیح نموده ومحکوم مینمایند.که ابدن از خاطره هافراموش نمیگردد.که منجمله ی قلم بدستان فرهنگی کشور اقای کامل انصاری یکی از جمله ی نویسندگان توانا وپژوهشگرمعروف وبااحساس مان درشماره ی(775-26/فبروری2007.م درهفته نامه ی امید)باچنان درد،داستان حماسی،عشقی توام باسروروفرحت فراوان این دوهمسنگ وهمبزم"بودا"رابا محتوای عالی ادبی ان برشته ی تحریر دراورده اندکه؛واقعن بالای احساس وعواطف انسان تاثیر خاص نموده وازان بهره مند میسازد.هرچند(صاحب این قلم)که باایشان هیچ معرفتی ندارم؛مگرازطریق کلام وزین ادبی شان که معرف شخصیت فرهنگی شان میباشد،بوده است.که هرخواننده ازمحتوای مطالعه ی خامه ی شان به قدرکافی لزت وبهره میبرد.وبخش دیگراین داستان که ازقتل وانفجارونابودی کامل این اثاربی نظیرتاریخی وفرهنگی درجهان توسط غلامان حلقه بگوش پاکستانی وانگلیسی که تاکنون ازمعاملات وطن فروشی وفرهنگ ستیزی میراثی اسلاف خود دست نکشیده ودرهرمرحله ی مهم ازتاریخ این دشمنان وطن ذریعۀ بیگانگان انگریزی به بسیار اسانی خریده شده وخریده میشوند؛باکرنیلهای نظامی وبا فوج عظیم لشکرکشی توسط پاکستانیها با استفاده ازتانک وتوپ وراکت وبا ثقیل ترین سلاح های پیشرفته براه اندخته شد که هرانسان بافرهنگ وبا درد وبااحساس وباعاطفه را به حیرت وافسوس فرومیبرد.ا!-وسومین بخش این داستان هماسی که بیان کننده ی شرایط سخت ودشوار"امیر""بند امیر"درچگونگی وصلت عشق این دو دلداده میبا شدکه ؛باظرافت ولطافت خاص ادبی وقلمی هنرمندانه ودلنشین رقم گردیده است.وبخش دیگر ازداستانرا محفل عروسی مجلل وباشکوه این دوشهزاده تشکیل میدهد که درقالب ادبیات زیباونغزویژه بگونه ی اورده شده که خواننده را واقعن به وجد می اورد وبه روح وعواطف ان تاثیر میگذارد.و(صاحب این قلم)که بدون اجازه ی قبلی اقای انصاری دانشمند افریده گاراین داستان نغزوناب که بااستفاده ازمحتوای نوشتار "نثری" این استوره ی فرهنگی شان برداشت نموده وانرا به "نظم" در اورده ام؛هرچند دروزن وقافیه وعروض شعری درجمله بندی وترکیب ان کمبودیها وکوتاهیهای فراوان فرهنگی دیده میشود؛اما نهایت توجه وسعی دران بوده کا تا درمحتوای مضمون ان لطمه وارد نگردد که بابرزگواریهای فرهنگی نارسائیهارا نادیده خواند گرفت.والبته خامه ی شان باهمان ارزش ادبی وفرهنگی ونغز خود درهفته نامه ی منتشره ی فوق الذکر برای مطالعه ی خوانندگان ان برجای خود مانده است.اما این نظم نثرمانند نیز انعکاس همان درد واحساس شدید قلبی است که ازفرو پاشی وانهدام وانفجارهای خایینانه ی قامت سربه فلک کشیده ی این دو همبزم وهم سنگ توسط دشمنان فرهنگی سرچشمه میگیردکه درقالب یک نظم دراورده شدکه، دراینجا به خوانش میگیریم:و

 

 

سلسال وشهمامه نمادی از عظمت فرهنگی افغانستان

 

کشورافغان ستا ن ای! سرزمین  خراسان

مهد  عرفان  و  ادب  ای! پرور شگاه  دلیران

اثار  تو   فرهنگ  تو  ، کلتور  و  ثقا فت  تو

شهرت وشجاعت تو،افسانه گشت اندرجهان

فرهنگ من جلال من ،خورشید درخشان من

هوئیت وافتخار من ، ای!  تو  شکوه  جاودان

قامت  سلسال  تو ، چو سرفراز  فرهنگ  تو

قد بر ا فراشت بالا بلند ، در قلب کوه  بامیان

بنازم   افتخاراتت  ،  هزاران   ساله   ا ثا رت

میهن  فرهنگی ام  ای ! خار چشم دشمنان

چنگیز"به سلسال قدر نمود،انگریز به او سجده نمود"

اعراب  هم  حرمت  نمود  ،  حتا  اسکندریان

با کسب استقلال هند"چکیده ی"مانده درجهان

نطفه ی "ناپاک تاریخ "در نقاب  "پاکستان" !؟

این نام "پاکستان"نهاد، انگریز شیطان و شیاد

"کتله ی ناپاک"(1) خود پاک جلوه داد بر جهانیان

امتیاز  "پاک و نا اکی " ورای  حق  او نیست

به ظاهرجلوه ی"پاکی!"به باطن لانه ی شیطان

پاکی در(گفتارودرکردار)،صداقت داشتن است

درجهان گریکی "ناپاک"21)است بدان ان پاکستان

مردمان  هرجا  شریف  اند  و  برادر  در  جهان

این مشتی ابلیس   اند،کند برباد  هرجا  ادمیان

از قدوس  دین  اسلام  جامه  برتن  کرده  اند

ملایان  "دیوبندی"  ، "ای-اس-ای" و  فاسدان

خون انسان میخرند،ارزان فروشند ذهد خویش

شد ترور و  قتل و  غارت ، پیشه ی این جانیان

از فروش دین و"مخدر" میبرند  سود بی شمار

زان  شدند  داهی  ترور  هر  کجا   اندر  جهان

ازکدام جرم وجنایت، از کدام  دهشت  و بدعت

ازکدام اغازکنم ، زان سر زمین "عاصیان" (3) .ا

ار  سخن  اغاذ کنم ، زان لانه  های  شیطانی

از  "طالبان" ، "القاعده" یاچو "جرنیل " قاتلان .ا

این   همه جانی وقاتل،این همه بیرحم و جاهل

دست  به  تجاوز  زده  اند  ضد  همه  فرهنگیان

طالب  فرهنگ ستیز  ، این نسل نا خلف  خونریز

فر مانبر  جر نیل  انگریز  ،  این  غلامان  غلا مان

ان سیه روزی ونحسی،فرمان داد"شیطان"وحشی

شد مقابل توپ  و راکت  بر  پیکر "تهمتنان" (4) .ا

 دستور  شیطانی یا فتند  و ، و حشیانه بتاختند

همچو  کوهی  استوار  ایستاده ، سلسال پهلوان

همچو جبهه صف اراستند تانک و راکتها بخواستند

روزها حمله پرداختند ،تانمودند  پاشان  پاشان.ا

این  طالبان  و  جا هلان ، دزدان  و بی  فرهنگیان

سرقت نمودند بعد ازان،این پیکر بی جان وپاشان

دز دی و قاچاق کارشان ، به  د ستور  ارباب شان

رو نق  گرفت  از  این  اثار ،  بازار  های   پاکستان

این فجاییع هرکس که دید،ازاهل فرهنگ،صاحب دل

زار  زار  بگریست  به  حال  ، باتور "شیران"  بامیان

حیفا  که  این  وطن  ما  ،  فرهنگ  و  ثقافت  ما .ا

بشد اخرمعدوم بدست،فرهنگ ستیز چون طالبان

لعنت و نفرین شدند ، د ر همه  عالم  منفور شدند

این  جانیان بی فرهنگ ، و حشی  همچون  طالبان

نام   "سلسال بزرگ"  از  "می  ناب"  معنا   گرفت

شهما  مه"  نام  "ما در"  زان   "بت  خرد"   بامیان"

این دو  دلداده  ها  باهم ، تاریخی  دارند  چو رستم

ا صل  مال  دیار  من  ،  بشنوید  این  داستان  :   .ا

روزی بود از روز  گاران  ،  دو فامیل  از  سر د مداران

در هندوکش  و  کوه  بابا  ،  سر  زمین  ما  خراسان

دو  خا نوار  کیانی ، صاحب  رسوخ  و  فر  ما ندار ی

یکی   در  "بند  امیر "  و   ان   دیگرش   در   بامیان

شاه  ملک بامیان ، مردم  که  "شیراش"  خوانده  اند

پسر  رزمنده ی  داشت  نامش  " سلسال "  پهلوان

نیرومند  و  اسپ سوار و ،  شمشیر  زن  و تیر  انداز

پسر :   این  شاه  "شیرکش"  یعنی  جهان  پهلوان

امیر نشینیی بود اینجا"قلمرو دربار این "شیرشاه" .ا

پاسدا ر "بند  امیر"  و  "هفت  بند" دیگر  در  بامیان

مادر    ،  رستم  از  کابل  ،   پدرش  امد  از   زابل

همسرش بود ازسمنگان، سلسال بوده مال خراسان

دردلیری همچو رستم  ،  اژدها  را سر  برید  هم:  و

بسا  گرگان  وحشی و ،  بسا  نابود کرد ه ،  پلنگان

پا یمرد  و  باشهامت ،  شهزاده ی  خوش  معاشرت

ببند  ان  "بند" با عظمت  ،  جلو زد  سیل  خروشان

قامت  ر سای  سلسال   ،  صورت  شاهی  نمو دار

جا مه ی   زری  طلایی  ،  دامن کشال چون  بلخیان 

لباس  پاک  روحانی   ، چو  "راجای" (5) هندوستانی

در  ر و اق   بالا  بلند   ،   در  سخره ی  کوه  با میان

امیر "بند  امیر" است  ،  نامدار و  هم  زور  اور است

مالک  هفتاد دره  است ، و هفت اب مست خروشان:ر

بند  "پنیر"  بند  "قمبر"  ، بند "پودین"  بند " هیبت" .ا

سرازیر  میشود  یکجا ، با "ذولفقار" و "غلامان  (6)   ر

این  امیر  مهار گر   ،  قلب  کوه   و   دره    از   یکسر

سر چشمه ی  انها ر  را   ،   مهار   نمود  در   بامیا ن

از ان  ابهای  زلالین  ،  زان  چشمه  ساران   شفافین

ا  حدی  را   نبود   حقی   ،   بجز   "امیر"   با  میا  ن

شه مامه" دختر خوش روی ، و با  چشمان  شهلایی

بسا بسمل  نمود  مردان  ،  تهمتنان ،  سلحشور ان

شهمامه  د ختر  ا میر  ،  اراسته  با  سهر   ز یبا  یی

کشید ه  قامت  طناز  ،  چو   رو ستا یی  سفیدارا ن.آ

ذلف مشکین  خوش  بویش  ،  و جود  عنبرین  بو یش

زیبا لباس ،  حریر بنفش ،  کباب کرد  او  جمله  مردان

این شه دخت  با و قار  ،  به زانو   خرامید  به  در بار

صف  زدند  خادم  کنیزان ،  کمر  زرینان  و غلا  ما ن

شاه  دخت  زیبا     دلربا  ،  لبان  او  قندین  نما

با خند ه ی  نمکینش   ، محوه  نمود   پیر  و جوان .ا

 

دست دسته از هر کنار ، سیل  خواستگار  و طلبگار

بسا  مردان  و  جوانان  ،  د لباخته  گان  و عاشقان

بسا تپیدند بهر خویش  ،  تا درارند بر وصل  خویش

تهمتنی رستم  تبار  ،  چشمش  فتاد  از  این  میان

صیاد کبک دره ها، چون دید، شاه دخت  به یک نگاه

یادش برفت شکار گاهاش ،همسو گشت با دلداد گان

شه مامه، بر اب تنی  ،  در  "ذلفقار"  میرفت  همی

چشم سلسال تا که فتاد، دل برد ، ز د لخانه ی  ان

چشم  غزال  گلچهره  ،  دل  ز  سلسا لش ر بو ده

مفتون  قد جمالش شد  ،  محوه گشت مرد  پهلوان

عشق  سوزان  اتشینش  ،  مهر ان  کبک  ز ر ینش

جای گرفت بر عمق قلبش، تا بسوخت مغز استخوان

شه مامه مادینه ی است،پاکنهاد وقدسیه ی است

همچو  دانه های بارانها  ، وچون روستایی  دختر ان

چشم کبود سمین بدن  ،  چون رفت به بند براب تن

عطر خوشبوی "پودینه" (7) پاشید سراسر همچنان

شعله ی عشقش فزون شد؛مست مدهوش وبیخودشد

چون شور وصلش اوج گرفت  ،  تافاش نمود راز نهان

چون عشق این دو درگرفت ، در همه عالم اوج گرفت

عا شقان  سینه  چاکش   ،  افسرد  چون  دیوانگا ن

عشق را پیامدش  ، شکست  و دل فسردن  است

یاس و غمگین و سر خجل ، بسا مردان ،غیرتمندان.ا

 

یکی  در صحرای سو زان  ،  دیگری  در  قعر  در یا

در هولناک سیه چاه، بسا مرد و ، فسرد در زندان .ا

یکی برخون خود غلطد ،  به داش "هیتلری" سوزد

بسا با عشق خود پوسد،که سلسال برگزید این سان

عشق سلسال و شه مامه  ، تنین انداخت و همهمه:و

بلورستان ،  بلوچستان ،  ز تورکیستان  تا  هندوستان

پیک تیز گام  ، خبر کشید  ؛ برطبل  عا شقان  کو  بید:.ا

هفت  خوان  رستم گذرد  ؛  تا عشق  ر باید  از دیگران

سلسال  دلداده  شتافت  ،  درقعر  دریا  "بندی"  ساخت

با  عزم  و  با  مر دا نگی  ،  مهار  زد  سیل  خرو  شان

اژ  د  های  دو  سره  را   ،  اتشین   دم   نفسه     را

بلعیده  است  چهل  دختر  را   ،   سربرید  با  تیغ  بران

این جنگ دشوار قهرمان  ،  رسید  در  سه  روز  بر پایان

نا بود  نمود  در نده گا ن  ،  و  بدرید  و حشی  پلنگا ن

سلسال    این  مرد  قهرمان  ،  ادا  نمود  عهد و پیمان

بر نده ی  شرط   "امیر"    ،   عشقش  ربود  اندر  میان

همهمه   های  پیروزی  ،  تا  که  بالا  شد   از  با میا ن

از   کر ان  تا  به  کران  ،   از  تور کیستان  تا  جها نیا ن

بسا   پیام  گسیل  شدند   ،   پیچیده  سو ی  در ه  ها

کزین  شهکاری  های  ناب   ،   اگاه  کردند  مرد  ما ن

غر یو  این  غلغله  ها  ،  افتید  به  شهر  "غلغله"  .ا

ز فرط  خوشی  و سرور  ،  جمله  گردیدند  شاد ما ن

شهرضحاک" سازشی داشت  ، زمانی با این  اژد ها

ز  فرط   و  حیرت  بر افرا شت  بیرق  فتح  ،  پهلوان .ا

بزرگ  سلسال   مهربان   ،   مرد  غیور  و  پهلوا ن

قد سیت   اخلاق  او   ،  شیفته   نموده  همگا ن

شه ما  مه  و  "اناهیتا"  (الاهه ی پاکی ها)  .ا

چو  ا بهای  زلالین ، ان  دره   های  با میا ن  .ا

عالمان، دا نشمندان   ،  اشاره   دادند  عار فان

درگذر گه ی تاریخیی ، این د و بمانند  در امان .ا

همه با هم دست بدست، هرجاکه هنرمندی هست

بر بنای "سریر گاه"ها(8)، دعوت شدند سنگ تراشان

صورت گران و نقاشان  ،  پیکر تراش ،  نگار  گران

همه  به کار جهیده اند  ، به  یاد گار  دلداده گان

یاد  گار یی  پایداری  ،  یاد  گاریی  استوا ری

سده ها هزاره ها ،  تا  که  بمانند  ،  جاودان.ا

چنان تختگاه و رواقی؛ چنان"سریرگاه"شکوهی

چنان حک شد باشاه مقصود، به قلب ان کوهستانان

قامت کشیدند به متر  ، پنجا وسه و  ،  سی وپنج

سرفراز گردن فراز ، ایستاد شدند "شهزاده گان".ا

فصل  نسیم  بهاری  ،  پا شید عطری دل  ا ویزی

پیام خوشی مژده داد ، از این  نامو ر "دودمان"  ر

خو شی  دو  خا نو ا ری   ،  خا نوار "کینی " ها

از  دو  محبوب  دلداده  ،  در ان  ملک  با ستا ن

دره   ها ی  سبزینه ی  ،  با  گلهای  رنگینه  ی

چه ابهای زلالینه ، به  عمق  دره  هاست  روا ن

بهار  سبزینه  پوشی ،  موج  دریا  در خرو شی

دامنه ها سبزه پوشی، کبکها مست  وخرامان

فصل بهاروبیداریست،جنبش وکارو حیه جانیست

سبزه وگل شد شگوفان  ، درهمه باغ و بوستان

ا غا زین  حیات  نو    ،  تاز گی  ها  و  طرح  نو

به این سرور وشادی ها ،  افزوده بود  دو چندان

با  قامت  اسمان  خراش  ،  یکجا  میان  مردمان

سوی سریر گاه رهسپار،روان شدند شهزاده گان

خواستگاریها ی مکرر ، راضی نمود "  امیر بند"   ر

جشن  عروسی برپاشد  ،  به  شهر ایینه بندان

غریوو هلهله برخاست، از"غلغله شهر" تابه ضحاک

در این جشن عروسی شد  ،  شهر ها ایینه بندان

دو شیزه گان  ماه رو  ، با سرود  " استا  برو "   ر

گلهای  کوهی  پا شیدند  ، روی  هردو  دلدادگا ن

مردم سرازیر گشتند  ،  صف  کشیدند  که  ببینند

د اخلیان  ،  خارجیان   ،   از همه  قوم  و  تبارا ن

هنرمندان  ، رامشگران  ،  دانشمندان  و  عالما ن

برعقد وصلت پذیری  ،  با  سروده  سوی با میا ن

زرین  حمایل دختران  ؛  سبزینه  پوش  و مهربا ن

با دسته  گلهای  وحشی  ،  بر قدوم  شهزادگا ن

پیمان صلح و وصلتی ؛  جلال  و شا ن  و شوکتی

حضور خالق و  خلقتی  ،عقد نمودند شهزاده گا ن

حیاتبخش  ، فصل بهاری  ، طراوت  و  سبزه زار ی

با عطر گلهای وحشی، غنود در دره ی  با میا ن

فصل شادی و  خرمی  ،  مستی  خالدار  ما هیان

سخره به سخره میخوانند ، کبکهای مغرور خرامان

ا بر  سپید  نقره  پام   ،  پرا گند ند  به  ا حتر ا م

تا پاشند اب  رحمتی  ،  به  شهر و کوه  با میا ن

ز یبا گل کو هستانی "چوچو مامه ی"(9) دها تی

به رنگهای قشنگ قشنگ ،عطر دل اویز در پاشان

راهبه ها و "ایلچی"(10) ها  ، گران بها تحایف ها

از چین و ماچینی ها  ، افزود  به این  فر و  شا ن

تخت زرینه ی  سلسال  ، تخت بنفش  شه مامه

با  پر ده ی  ابریشیمین  ،  گلنار  و  سبز  اویزا ن

حریر سبز و گلدوزی ، روی این  دو  پیوسته گا ن

برسم" ایینه مصحف" ،تداعی کرد به  ذهن  شان

همه  در انتظار  ماندند  ،  انتظار  این  دو  جانا ن

به  انتظار  دو  نوری  ،  شوند  از  پرده   نما یا ن

همه در انتظار بودند  ،  مشتاق یک  دیدار  بودند

د ست  ها  بردعا بودند ،  تا کنند  نثار  به  انا ن

نا  گاه  بانکی  شد بالا  ، بسان  چون  نا  اشنا

همه مسکوت ومبهوت ماند،دراین جشن دلدادگان

غلغله ها از سر گرفت  ، سکوت وابهام بشکست

چو پرده ی زرین فتا د  ، از  چهره ی  شهزاد گا ن

رامشگران  و  قاضیان ، پای کوبی مست  مستا ن

بپا شد  شور و شعب ها  ،  ز مهمانان  منتظر ا ن

روحانیی ویژه برخاست ، پرده ی  حریر  برانداخت

جز این "هدیث" جیزی نبود  ، "پیکر بت " بامیان  .ا

این دو دلداده و دو دوست،قامت افراشت به قلب کوه

هردو عاشق سنگ شده بود، منتظرین بشد حیران .ا

این دو دلداده ی همراز،این دو همبزم و، دو همسنگ

فقط سنگ بوده اند وسنگ!،فقط دو معبد گاه زمان .ا

چه سود بردند "طالبان"؟ جز  غرق تو فو  جهانیان !؟

جز لعن و نفرین تاریخ  ، چیزی نشد  نصیب شان  !؟

چه  دلخوری  داری  "پیمان" ، صدها دیگر  باتو  روان

ده ها  هزار  غزل خوانان  ،  نفرین گویند برطالبان !!.ا

ختم  کنم  این  غزلم  ،  با  این  شعار  جا و دان :  و

ز نده باد این مهد فرهنگ ، شأن دیارم ، فغانستان ..ا 

 

حسن پیمان"و"

 فبروری/23/12

 

پا ورقی

و*واژه های شماره(1و2)مراد از استعمال کلمه "ناپاک"،دراینجا،صرف به برگردانندگان سیاست محیلان ومزورانه

پاکستان،رهبران -ای-اس-ای-وبنیاد گرایان افراطی  تروریستی ان اطلاق گردیده است.و

و*اژه ی شماره(3)-مراد از عاصیان وشرارت پیشه گان،کهنه پرستا،تروریستان،طالبان، القاعده،ای-اس-ای-وملا ها ومولانا های دیبندی وانگریزی درپاکستان است.و

 

و*واژه ی(4)پیکره ی باشکوه تندیسهاست

 

واژه ی(5)مراد از استعمال راجاها،نام پادشاهان هندوستان اس.و*

 

واژه ی(6)-مراد از بند "ذلفقار "و بند"غلامان" است.و*

 شماره(7)نام یکی ازسبزیجات مفیده ی وحشی ازخاندان "نانا یا نعنا"است عطر خاص دارد وخوش مزه   *

است.و

 

واژه ی(8)معنایش،تخت پادشاهی،اورنگ وقوس قزه است.و*

 

واژه ی(9)نام یک نوع گل زیبای طبعی دهاتی است که،به رنگ لاجوردین شبه برگهای گل شبو بوده *

که دردشتها ودامنه ها وبویژه دردشتهای لیلی وتپه زارهای سرسبز با گلهای سرخ لاله دربهار یکجا میرویند.و

واژه ی(10)کلمه ی تورکی بوده،بمعنای سفیر،پیامبر،فرستاده شد وسر دسته یارئیس ورهنما نیز معنا مید*

 

هد.و

 


February 24th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل تاریخی